هر که در این روزها بر اشک نم نم مبتلاست
بر جبین او نوشته مادرم خیر النساءست

مادری کرده کنار سفر جایم داده است
بر سر خان عطای او دل پر اشتهاست

دست ما کوتاه خرما بر نخیل اما همین
اشکهای نوبرانه میوه های هل عطاست

سینه او گرچه صید آتش دون شد ولی
هر که مِهر او به سینه دارد از آتش جداست

محشر کبری به پا شد تا بفهمد عالمی
شیعۀ زهرا حسابش از همه عالم سواست

گبر و ترسا و یهودی روزی اش را می خورند
سفره احسان زهرا وسعتش بی انتهاست

گفت صادق:ما اگر حجت به خلق عالمیم
حجت الله علینا همسر شیر خداست

بر شهید کربلا سوگند ثارالله هم
قتلگاهش در مدینه، مرقدش کرب و بلاست

گریه زیر پای او تبخیر می گردد سریع
اشک آغشته به خاک چادر او پر بهاست